Przedstawiony w dniu 24 października br. projekt ustawy o jawności życia publicznego kreuje obowiązek składania oświadczeń majątkowych ponad stu kategorii osób. Wśród nich wymienia się radców prawnych zatrudnionych w urzędach (por. art. 49 pkt 54 projektu ustawy). W uzasadnieniu projektu ustawy nie przedstawiono uzasadnionych powodów przemawiających za objęciem obowiązkiem składania oświadczeń majątkowych przez przedstawicieli zawodów zaufania publicznego.
Prezydium KRRP pragnie podkreślić, że zaadresowanie wskazanego wymogu do radców prawnych nie znajduje żadnego uzasadnienia w kontekście prawnej i faktycznej roli, jaką radcowie prawni pełnią w zatrudniających ich jednostkach, nawet jeśli przyjmie się, że jednostki te dysponują środkami publicznymi.
Wykonywanie zawodu radcy prawnego w formie zatrudnienia w organach władzy publicznej polega przede wszystkim na podejmowaniu pomocy prawnej wobec organu oraz wpisanym w to działaniu o charakterze pomocniczym i doradczym. Działanie to jest pozbawione elementu władztwa lub decyzyjności, który to ma podstawowe znaczenie w kontekście oceny możliwości wystąpienia zagrożeń korupcyjnych. Równocześnie radca prawny zatrudniony w urzędzie ma obowiązek w trakcie podejmowania pomocy prawnej stosować się do zasad deontologii zawodowej.
Powyższe w pełni uzasadnia postulat wyłączenia radców prawnych z kręgu podmiotów objętych bezwzględnym obowiązkiem składania oświadczeń majątkowych, o którym mowa w art. 49 projektu ustawy. Podanie do publicznej wiadomości szczegółowej informacji na temat stanu majątku radcy prawnego, w tym w szczególności jego dochodów własnych i współmałżonka, nie będzie realizowało podstawowego celu projektowanej regulacji normatywnej. Może natomiast stać się przejawem nadmiernej i nieuzasadnionej ingerencji w sferę zawodową, jak i prywatną radcy prawnego oraz najbliższego członka jego rodziny.
XII posiedzenie Prezydium KRRP
W piątek 20 października br. w Rzeszowie odbyło się XII posiedzenie Prezydium KRRP X kadencji.
W dniu poprzedzającym posiedzenie, członkowie Prezydium Krajowej Rady spotkali się z przedstawicielami Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w Rzeszowie. Przedmiotem rozmów były bieżące zagadnienia dotyczące działalności samorządu, szczególnie na szczeblu lokalnym. Spotkano się również z aplikantami Izby rzeszowskiej.
Ponadto Prezydium w pełnym składzie złożyło wizytę w Urzędzie Miasta spotykając się z Prezydentem Rzeszowa panem Tadeuszem Ferencem.
Podczas posiedzenia, Prezydium analizowało wydatki poniesione w roku 2017 w celu przygotowania się do budowania budżetu na kolejny rok. Obradowało też nad planem pracy na rok 2018, obejmującym działalność Krajowej Rady realizowaną przez jej agendy. Dokonano analizy kosztów aplikacji radcowskiej w 19 okręgowych izbach radców prawnych. Przedmiotem posiedzenia były również kwestie związane z pozyskaniem siedziby Krajowej Rady. Z akceptacją spotkał się wniosek Kapituły Funduszu Seniora dotyczący organizacji dorocznej narady z udziałem Rady Klubów Seniora oraz Rzeczników Funduszu Seniora i Przewodniczących Klubów Seniora ze wszystkich izb okręgowych.
Stanowisko Prezydium KRRP
W dniu 9 października Prezydium KRRP zajęło stanowisko w sprawie przedstawionej przez Prezydenta RP nowelizacji ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o nieodpłatnej pomocy prawnej i edukacji prawnej. W konkluzji stanowiska m. in. czytamy:
Samorząd zawodowy radców prawnych pragnie uczestniczyć w debacie dotyczącej oceny dotychczas obowiązujących regulacji obejmujących system nieodpłatnej pomocy prawnej. Za szczególnie istotną uznajemy debatę dotyczącą oceny regulacji odnoszącej się do określenia kręgu podmiotów ? beneficjentów systemu nieodpłatnej pomocy prawnej. Uważamy, że powinien on w sposób obiektywny zapewniać równy dostęp obywateli do wymiaru sprawiedliwości. Popieramy takie rozwiązania, których celem jest umożliwienie dostępu do nieodpłatnej pomocy prawnej obywatelom polskim ? repatriantom z obszaru niektórych byłych republik ZSRR.
Uważamy, że wraz z pracami nad usprawnieniem systemu nieodpłatnej pomocy prawnej ustawodawca powinien podjąć prace legislacyjne nad zmianą regulacji dotyczących ustanawiania pełnomocników z urzędu w postępowaniu sądowym. Oba systemy powinny być kompatybilne, co przyniesie najbardziej pożądane efekty z punktu widzenia ochrony praw podmiotowych obywateli. Z tego punktu widzenia, nie dostrzegamy potrzeby jakiegokolwiek rozszerzania systemu nieodpłatnej pomocy prawnej na poradnictwo w toczących się już sprawach sądowych.
Pozytywnie oceniamy propozycję rozwiązania związanego z wprowadzeniem mediacji do systemu nieodpłatnej pomocy prawnej, dostrzegając jednakże mogące się pojawić trudności w zapewnieniu standardów gwarantujących profesjonalne prowadzenie mediacji.
