Przedstawiciele Krajowej Izby Radców Prawnych wzięli udział 11 czerwca w rozprawie przed Wielką Izbą Trybunału Sprawiedliwości UE w Luksemburgu w sprawach połączonych C-515/17 P i C-561/17 P. Krajową Izbę Radców Prawnych reprezentowali r. pr. Przemysław Kamil Rosiak oraz r. pr. Sławomir Patyra, na sali obecni byli także Wiceprezesi KRRP Michał Korwek i Leszek Korczak.
Powyższe sprawy dotyczyły odwołania od postanowienia sądu Unii Europejskiej z 13 czerwca 2017 r. odrzucającego jako niedopuszczalną skargę złożoną przez radcę prawnego reprezentującego Uniwersytet Wrocławski, który obok świadczenia pomocy prawnej w ramach kancelarii prowadził również działalność dydaktyczną dla studentów uniwersytetu.
KIRP została dopuszczona do sprawy C-561/17 P w charakterze interwenienta popierającego żądania Rzeczypospolitej Polskiej (RP), przy udziale Uniwersytetu Wrocławskiego, Agencji Wykonawczej ds. Badań Naukowych (REA) oraz Republiki Czeskiej (drugi interwenient). Odwołanie opierało się przede wszystkim na naruszeniu przez sąd art. 19 akapit trzeci i czwarty Statutu Trybunału Sprawiedliwości UE przez jego błędną wykładnię i naruszenie zasady pewności prawa.
Przystąpienie KIRP do sprawy było uzasadnione istotnym interesem samorządu radców prawnych ? sprawa dotyczyła radcy prawnego związanego z mocodawcą umową cywilnoprawną, która zdaniem sądu mogła mieć negatywny wpływ na jego niezależność jako profesjonalnego pełnomocnika oraz ?współpracownika wymiaru sprawiedliwości?. Tym samym wedle sądu wykluczało to możliwość reprezentowania przez radcę prawnego klienta w postępowaniu przed sądami unijnymi.
Krajowa Izba Radców Prawnych przedstawiła swoje stanowisko zarówno podczas fazy pisemnej postępowania, jak i podczas rozprawy, popierając stanowisko RP o braku negatywnego wpływu zawartej umowy cywilnoprawnej zarówno na niezależność pełnomocnika procesowego, jak i na ?interes wymiaru sprawiedliwości?. W trakcie rozprawy pełnomocnicy KIRP zasygnalizowali, iż utrzymanie przez Trybunał Sprawiedliwości przedstawionej w zaskarżonym postanowieniu wykładni art. 19 Statutu mogłoby wywołać ryzyko rozszerzenia kręgu profesjonalnych pełnomocników pozbawionych prawa występowania przed sądami unijnymi oraz spowodować dużą niepewność stron postępowania co do poprawności wyboru pełnomocnika procesowego. Tak więc od wyniku niniejszej sprawy w znacznej mierze zależeć będzie kwestia dopuszczalności reprezentacji przez radców prawnych i adwokatów strony postępowania, z którą współpraca opiera się na różnego typu umowach cywilnoprawnych.
W wyroku Trybunał z pewnością odniesie się też do wymogu zapewnienia niezależności pełnomocników procesowych od ich mocodawców ? jest to zatem sprawa o dużym znaczeniu nie tylko dla przedstawicieli obu zawodów prawniczych, lecz także dla ich klientów.?
